Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties4

Het ergste besluit: De huishoudtoets

Ik ben Tweede Kamerlid af. Het was geen straf maar een voorrecht om volksvertegenwoordiger te mogen zijn. Toch wilde ik graag voorzitter worden van mijn partij, de Partij van de Arbeid. Ik ben lid van de partij omdat ik sta voor haar idealen. Het bestrijden van onrecht in de samenleving. Een doel waar we al 100 jaar voor staan.
Het ergste besluit: De huishoudtoets

We staan voor een samenleving waarin mensen niet alleen verantwoordelijkheid voor zichzelf nemen, maar ook voor de samenleving als geheel. Voor een rechtvaardige verdeling van kennis, inkomen en zeggenschap. We denken niet in ‘eigen schuld’, maar in ‘gezamenlijke kracht’.

De idealen waar ik voor sta en de concrete oplossingen die ik in de afgelopen jaren voor elkaar had gebokst zijn in één jaar afgebroken. Voor kinderen die opgroeien in armoede is er veel minder geld beschikbaar om ze te laten sporten of van cultuur te laten genieten. Jonge, alleenstaande asielzoekers worden weer zonder pardon op straat gezet. Het ergste besluit vind ik nog de invoering van de huishoudtoets waarbij we worden teruggeworpen naar de jaren vijftig. Ouders worden financieel afhankelijk van hun kind en andersom; jongeren met ouders in de bijstand krijgen minder kansen om hun zelfstandigheid te verdienen.

De keuze die ik heb gemaakt, is de keuze voor mijn idealen. Mijn opvatting is dat de kracht van de vereniging de lange termijn kracht van de politieke stroming bepaalt. De ledenraadpleging over de nieuwe partijleider heeft de kracht van de vereniging laten zien. Als de vereniging sterk genoeg is dan kunnen we bouwen aan de straat, de buurt en het land zonder dat afbraak de volgende dag al boven de markt hangt. Er is een groeiende groep mensen die een onzeker bestaan leidt. Kortdurende banen, lage inkomens, weinig sociale zekerheid en te weinig politieke stem. Deze groep is de laatste jaren groter en meer divers geworden: zij bestaat ook uit hoogopgeleide jongeren die geen baan kunnen vinden of onderbetaald werk verrichten. De gevoelde onmacht tegen de chef, de instituties en de anonieme speculanten moet omgezet worden in een positieve kracht.
Ik wil de PvdA weer sterk genoeg maken om dat doel te bereiken. Op naar de lange adem die een samenleving nodig heeft. Een samenleving waar mensen weer grip hebben op hun leven. Een samenleving van ons allen.

4 REACTIES

  1. Je hand ophouden bij je eigen kinderen!?
    Het kabinet heeft weer eens wat nieuws bedacht. De wet werk en bijstand (wwb) is aangescherpt. Op 1 januari 2012 is in de WWB de huishoudinkomenstoets ingevoerd. Dit betekent dat gezinnen met meerderjarige kinderen samen nog maar één bijstandsuitkering krijgen. Wat er verandert: de bijstandsuitkering gaat flink omlaag als er jongvolwassene thuis woont en werkt. Het is dan de bedoeling dat de jongvolwassene een deel van zijn inkomen afstaat om de uitkering van zijn gezin aan te vullen. De reden dat de overheid kiest voor deze maatregel is dat zij willen dat ouders actief op zoek gaan naar werk en de verantwoordelijkheid nemen voor hun inkomen.
    Ik snap best dat er bezuinigd moet worden, maar deze maatregel is belachelijk!
    Stel je bent een chronisch zieke alleenstaande moeder met 3 kinderen. Anne 8 jaar, Mark 10 jaar en Dirk 19 jaar. De banen liggen niet voor het oprappen, maar je zoon heeft een vast contract in de bouw. Hij maakt een 40-urige werkweek en verdient ongeveer €1300 per maand. Daar kan hij veel van doen, zou je denken…
    Maar nee hoor de overheid moet zo nodig deze zoon radicaal aanpakken op het feit dat zijn moeder chronisch ziek is! Het gezin leeft nu van een uitkering die drastisch omlaag is gegaan en zoon moet dat aanvullen omdat hij een mooi inkomen heeft. Alsof het de taak is van een 19 -jarige jongen zijn moeder, broertje en zusje voor een deel te onderhouden….. Hij is toch geen vader?!
    Absurd dat een gezin dat al aan de onderkant van de samenleving leeft, gekort moet worden op het beetje geld dat ze nog krijgen. De kinderen uit deze gezinnen moeten al extra hard knokken om zich uit deze achtergestelde positie te werken. Waar is het ideaal van Nederland: ‘Iedereen gelijke kansen bieden’ gebleven?
    Zoon Dirk wás hard op weg naar het opbouwen van een zelfstandig bestaan. Maar nu denkt zoon Dirk: de overheid kan mij de hoogste boom in! Ik trek mijn eigen plan, en ga het huis uit. Is dat wat de overheid wil?! Dat kinderen maar zo snel mogelijk het huis uitgaan omdat het moet?! Daar gelaten wat voor kosten dat wel niet met zich mee brengt.
    Het zou juist veel beter zijn als de overheid de bijstandsuitkering verhoogt. Gezinnen hebben het anno 2012 al niet gemakkelijk. Voedselbanken raken vol en de lasten gaan alleen nog maar omhoog. De overheid moet maar eens goed nadenken waar écht op bezuinigd moet worden! Laat de politici eens naar zichzelf kijken! Zij kunnen jaarlijks wel tienduizenden euro’s declareren voor zogenoemde werkdinertjes, vliegtuigritjes, dikke auto’s. Of schaffen stoelen aan van een fortuin om maar eens lekker te gaan zitten en te denken: goh, waar kunnen wij vandaag nog eens op bezuinigen? Oh ja, mensen aan de onderkant van de samenleving. Zij bemoeien zich tóch niet zo snel met de politiek.
    Laat de overheid stoppen met deze bizarre maatregel! Gezinnen aan de onderkant van de samenleving worden volledig uitgesloten. Laat de overheid stoppen ouders hun hand op te laten houden bij hun kinderen!

  2. Lees alle reacties
  3. Prima dat de PvdA blijft staan voor haar uitgangspunten; is hard nodig en dat gaat steeds meer blijken. En Martijn Kerver, er zijn andere manieren om misbruik van uitkeringen aan te pakken. Deze manier is fundamenteel fout. Regels stellen vraagt om goede controle/handhaving en dat is precies waar de overheid steeds weer in te kort schiet. Minder regels meer controle zou veel helpen.

  4. ‘Het ergste besluit vind ik nog de invoering van de huishoudtoets waarbij we worden teruggeworpen naar de jaren vijftig.’
    Wat een onvoorstelbare onzin! De stapeling van uitkeringen achter 1 voordeur is 1 van de redenen dat de huidige verzorgingsstaat onmogelijk te handhaven is.
    Kinderen kunnen inderdaad niks doen aan werkloze ouders, maar dat heeft werkelijk geen invloed op de beslissing die ze nemen mbt hun eigen leven!

  5. Hulde! Een integer en eerlijk mens.
    Ook wij worden getroffen door de huishoudtoets
    wij, oudere werkende armen met volwassen kinderen, die er echt niets aan kunnen doen!
    onder baan en zonder bestaansrecht?.
    Ik vraag me af wie hun verplichte zorgverzekering en medicijnen moet betalen. want ik kan het niet.
    De schuldhulpverlening , daklozenopvang en de voedselbank gaat het nog drukker krijgen.
    Sterkte allemaal!

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.