Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties2

Ik ben niet maakbaar

Waarom blijven Nederlandse politici, beleidsmakers én welzijnswerkers de wereld toch als maakbaar zien? De dominee en de koopman hebben zich blijkbaar onuitroeibaar genesteld in onze Hollandse genen. De dominee weet hoe de wereld beter kan worden en wil voortdurend anderen overtuigen van zijn gelijk. De koopman levert vervolgens de spulletjes die al die bekeerde zielen gaan helpen om dat te worden waarvan ze zelf niet eens wisten dat ze het wilden zijn.
Ik ben niet maakbaar

Lees hier meer blogs van MOVISIE >>

Zo schijn ik sinds kort een enorme burgerkracht te bezitten, die ik al participerend en met de nodige zelfregie ga inzetten om kwetsbare buurtgenoten een duwtje in de rug te geven. Geheel ongedwongen vanzelfsprekend – de benefits van deze sociale betrokkenheid zijn immers zo onmiskenbaar dat ik wel gek zou zijn om niet te willen bijdragen. Dat ik daarmee bezuinigende overheden een welkome dienst bewijs, is slechts een gelukkige samenloop van omstandigheden.

Nu woon ik al bijna vijftien jaar in een jaren dertig buurtje in Utrecht met veel beneden-boven woningen, geen voortuinen en een hoge doorstroming. Ik ken mijn directe buren en een paar gezinnen die er ook al meer dan vijf jaar wonen. Daarmee houdt het op. De buurtbarbecue stierf een paar jaar geleden een zachte dood. En dit is precies waarom ik graag in de stad woon. Leve de anonieme buurt waar iedereen gewoon zijn gang gaat en zich alleen met elkaar bemoeit als beide partijen dat willen.

Mijn sociale netwerken zijn niet gebonden aan mijn wijk. Die zijn overal, door heel Nederland, fysiek en steeds vaker digitaal. Vrienden verbouwen hun tuin? Ik sta paraat. Mijn volkstuinvereniging organiseert iets? Ze hoeven maar te mailen. Iets online regelen voor mijn digibete ouders? Geen punt.

Overigens: Als de buurvrouw van 75 een heupoperatie heeft ondergaan, maak ik een belangstellend praatje. Ik wil best boodschappen voor haar doen, maar dat hoeft niet omdat zij haar eigen sociale netwerk daarvoor inzet. En ik zet alle omgevallen fietsen in mijn straat overeind, omdat ik vind dat dat er netter uitziet.

Wat vooral van belang is: ik wil keuzevrijheid hebben óf ik mijn burgerkracht inzet en waar, wanneer, hoe lang, voor wie. Ik ben niet maakbaar. En als ik om me heen kijk: velen met mij niet. Waar wij onmaakbaren behoefte aan hebben, is aan informatie, toegang en faciliteiten. Voor overheden en welzijnsinstellingen is het tijd om afscheid te nemen van de dominee en de koopman. En zich te laten zien als sociale makelaars. Want makelbaar, dat zijn we dan weer wel…

Willem-Jan de Gast, Senior Organisatieadviseur bij MOVISIE

2 REACTIES

  1. Lees alle reacties

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.