Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties2

Opbouwwerker: cowboy of controller?

Kortgeleden heb ik twee wijken overgenomen van een collega die met pensioen is gegaan. Wij zijn beide opbouwwerkers, maar van een andere generatie. Het afscheid van mijn collega begon met een lange en warme overdracht. Wij vertelden elkaar onder anderen verhalen uit de opbouwwerkpraktijk. Tijdens die gesprekken moest ik denken aan een opmerking van Bert Middel (2006).
Opbouwwerker: cowboy of controller?

 

Hij vond de huidige opbouwwerkers te rustig. Opbouwwerkers van de nieuwe generatie zouden zijn ingeklemd tussen manager en bestuurder, teveel uitvoerders van beleid. Mijn collega zou het daar helemaal mee eens zijn. Op de receptie roemde de wethouder welzijn op basis van overlevering de inzet en passie van mijn collega. De laatste cowboy verliet het speelveld.

Voorheen zagen bestuurders opbouwwerkers als cowboys met kleurrijke verhalen en zij respecteerden dat. Bang waren ze ook wel een beetje voor de cowboys. Vooral de onvoorspelbaarheid zorgde nog wel eens voor onrust op het stadhuis. De wethouder zelf en de overige nieuwe bestuurders zijn anders en passen minder goed bij de cowboystijl en meer bij de rustige, ingeklemde uitvoerende opbouwwerker.

De huidige bestuurders zijn niet meer bang en kijken verder dan het kleurrijke verhaal. Zoals er nu een controller aanwezig is op het stadhuis voor de controle op doelstellingen en resultaten, zo zijn ook de bestuurders meer gericht op concreet resultaat en inzichtelijke verantwoording. En ik ben het eens met het nieuwe denken op het stadhuis. De nieuwe generatie opbouwwerkers schrikt niet van managers en bestuurders, managementrapportages en prestatiecontracten. Het beleid laat genoeg ruimte om actief te zijn in de wijk en kansen te maken. De verantwoording wordt op twee momenten per jaar vastgesteld en de opdracht is duidelijk (prachtig subsidiecontract met toelichting).

Als ik generatiegenoten spreek (niet meer op de traditionele vakconferentie, maar op multidisciplinaire workshops en colleges), houden zij ervan de wijk financieel en methodisch op orde te hebben en aantrekkelijk te houden voor diverse bewoners. De cowboy verhalen zijn er nog altijd, maar die worden bewaard voor bij de borrel. Deze week nog een bedreiging, bemiddeling voor vrouwenopvang, drugsoverlast, werkloosheid en schuldsanering, slechte staat van woningen, analfabetisme, discriminatie. Dat is de kick, dat is waar de passie ontstaat en dat is het verhaal. Maar een groot verschil: zoals cowboys niet meer bestaan en paarden zijn verruild voor auto’s, zo is de nieuwe opbouwwerker rustig en resultaatgericht. Is de cowboy van toen, de controller van nu?

Jillis Kors, geboren (1974) in Groningen. In 1998 afgestudeerd als opbouwwerker (CMV) in Leeuwarden en binnenkort een Master titel in de sociologie bij de VU in Amsterdam. Sinds 1998 is hij opbouwwerker en beleidsmedewerker in verschillende steden in Nederland. Sinds drie maanden doet Jillis opbouwwerk in Zwolle.

2 REACTIES

  1. Lees alle reacties
  2. Ik ben opbouwwerker sinds 1977 in Amsterdam en behoor dus kennelijk tot de categorie cowboys die bang moet zijn voor managers, bestuurders en prestatiecontracten. Niets is minder waar, vanaf de start van mijn werkzaamheden beweeg ik me op allelei niveau’s op b.v. het stadhuis (ambtelijk en politiek), welzijnsinstellingen corporaties etc. En heb me ook moeten verantwoorden.
    Waarom zou een opbouwwerker overigens niet met zijn tijd meegaan als aan het product dat hij levert andere eisen worden gesteld? Je op deze manier als nieuwe generatie opbouwwerkers te profileren door de oudere garde generaliserende etiketten op te plakken is wel erg kort door de bocht.

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.