Toen Monique Verboven (47) tien jaar geleden werd gevraagd om een project te ontwikkelen voor ex-gedetineerde moeders moest ze daar even goed over nadenken. Haar werk als coördinator van het MIM (Moeders Informeren Moeders) home start project voor jonge moeders beviel haar erg goed. Ze had, na jaren in de crisis- en vrouwenopvang, gekozen voor een preventieproject. Maar ze zei ‘ja’ en spijt van haar beslissing heeft ze niet. ‘Het is een heel uitdagende baan met veel afwisseling. Makkelijk is het niet, maar blijkbaar heb ik de behoefte om ergens voor te knokken.’

In samenwerking met het gevangeniswezen ontwikkelde ze voor Humanitas verschillende projecten voor moeders tijdens en na hun detentie onder de naam Gezin in Balans. Een uitgebreid programma van activiteiten, variërend van trainingen tot gevangenisbezoeken door vrijwilligers, moet ervoor zorgen dat de relatie tussen gedetineerde moeders en hun kinderen zo hecht mogelijk blijft. Gezin in Balans wil de afstand naar instanties verkleinen en moeders informeren. Alles om maatschappelijke isolement van betrokken kinderen te voorkomen.

Moedermaatje
Het was in eerste instantie de bedoeling om de vrouwen toe te leiden naar bestaande  opvoedingsondersteuningsprojecten, maar Verboven merkte al snel dat dat niet werkte. De  methodieken sloegen niet aan, maar ook landelijke bureaus stonden niet te springen om zich te afficheren met ex-gedetineerden. Om te horen waar de behoefte lag, is Verboven eerst de  vrouweninrichtingen ingegaan. Ze was zelfs een poosje moedermaatje voor een vrouw die gevangen had gezeten.

Lees verder in Zorg + Welzijn Magazine nr 9, september 2011.

Bron: Foto: Ineke Kamp/Roel Dijkstra fotografie