Artikel bewaren

Je hebt een account nodig om artikelen in je profiel op te slaan

Login of Maak een account aan
Reacties0

Marieke Delfgaauw: ‘Ach, een klapje, zeggen ze dan. Dat is toch niet zo erg?’

Teleurstelling, verdriet en boosheid zijn heel menselijk. Daar is niks mis mee, mits we er mee om kunnen gaan. Dat is vaak niet het geval. Wanneer de spanningen dan flink oplopen, ligt geweld als enige expressiemogelijkheid op de loer. Achter veel, ontzettend veel voordeuren vallen slachtoffers.


Door Annette Rebel – Met 60.000 aangiften per jaar is huiselijk geweld het

meest aangegeven delict in Nederland. Hieronder valt elke vorm van aantasting

van de persoonlijke integriteit: seksueel misbruik, mishandeling, verbaal geweld

en verwaarlozing. (Foto door Ram van Meel)

In alle lagen van de bevolking komt huiselijk geweld voor. ‘Rijke

mensen, arme gezinnen, autochtoon of allochtoon, homo of hetero, geletterd of

ongeletterd. Het gebeurt overal.’

Geen hokjesverdeling

GZ-psycholoog Marieke Delfgaauw doet niet mee aan de hokjesverdeling per

etniciteit of sociale status om de oorzaken van huiselijk geweld te definiëren.

Daarvoor heeft ze teveel ervaring met plegers. Die ontmoet de expert dagelijks

op de forensische polikliniek van GGzE (geïntegreerde geestelijke

gezondheidszorg in Eindhoven).

‘De daders komen via de reclassering – na een procesverbaal wegens geweld –

of uit eigen beweging bij onze polikliniek voor behandeling. We helpen ze

inzicht te krijgen in hun eigen emoties en gedrag. De volledige

verantwoordelijkheid nemen voor je eigen handelen vormt de kern van onze

behandeling.’

Een klapjeSchaamte en schuldgevoel maken het verre van

gemakkelijk om eerlijk te zijn over geweld. In eerste instantie hebben daders de

neiging om hun gedrag te bagatelliseren of de schuld bij het slachtoffer te

leggen.

Delfgaauw licht toe: ‘Ach, een klapje, zeggen ze dan. Dat is toch niet zo

erg? Of ze wijzen beschuldigend naar het slachtoffer, hun partner of kind. Die

zou zo ontzettend vervelend zijn geweest, dat een pak slaag wel terecht was.

Overigens speelt in ongeveer de helft van de gevallen alcohol een belangrijke

rol. Ook daar probeert een dader zich soms achter te verschuilen. Door de drank

zou hij zichzelf niet meer in de hand hebben gehad.’

De kunst bij het uitbannen van geweld is om plegers ervan bewust te

maken dat zij voor de volle honderd procent verantwoordelijk zijn voor hun eigen

gedrag. ‘Hoe irritant ze hun vrouw, man of kind ook vinden. Boosheid hierover is

hun eigen reactie en de keuze om te slaan ligt volledig bij henzelf. Ook als je

gedronken hebt. Veel van mijn cliënten waren zelf nog niet op dat idee gekomen’,

aldus Delfgaauw.

Eye-opener

‘Die bewustwording is een ware eye-opener. En pas wanneer ze dat bewustzijn

hebben, kunnen ze voor zichzelf nagaan waarom ze zo boos worden. Vervolgens

bedenken ze met hun therapeut manieren om anders met hun kwaadheid om te gaan.

Zoals relativeren in plaats van slaan. Niet naar de fles grijpen, maar een

stukje wandelen. Vaak omarmen cliënten aangereikte alternatieven met open armen

en zeggen ze dat ze de oplossingen veel eerder hadden willen weten. Het scheelt

zoveel stress.’

Zie ook het dossier
dossiers/id51202/huiselijk_geweld.html”>Huiselijk geweld

Het gehele artikel is te lezen in Zorg + Welzijn Magazine 5, mei

2007. Drie maanden na publicatie wordt het op de website

geplaatst.

Geef je reactie

Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn. Heb je nog geen account, maak dan hieronder een account aan. Lees ook de spelregels.