Dit stelt Branko Hagen, beleidsadviseur bij de Landelijke Cliëntenraad, in het nieuwste nummer van Sociaal Bestek, hét vakblad voor specialisten op het terrein van participatie, sociale zekerheid en maatschappelijke ondersteuning. Ervaringsdeskundigheid binnen cliëntenraden is belangrijk, omdat zij hiermee kennis hebben die beleidsmakers en uitvoerders niet hebben. Zij kunnen zich onvoldoende voorstellen wat de cliënten ervaren, en hun leefwereld botst met de leefwereld van cliënten. Leden van de cliëntenraad weten hoe het leven is zonder werk, in armoede, en om een uitkering te vragen en te houden.
Niet alleen voor monitoren beleid
Volgens Hagen is het een misverstand om ervan uit te gaan dat cliëntenraden vooral voor de monitoring van beleid zijn, en niet voor het ontwikkelen van beleid. Als voorbeeld noemt hij de 22-jarige vrouw met een jong kind die geen uitkering krijgt, en ook geen geld van haar ex-partner. ‘Ze moet van de sociale dienst een opleiding gaan volgen en studiefinanciering aanvragen. De cliëntenraad heeft de casus ingebracht met de analyse dat het volgen van een studie niet automatisch een voorliggende voorziening is. De vrouw was bemiddelbaar voor werk en is na tussenkomst van de cliëntenraad ook gaan werken. De gemeentelijke uitvoerders hebben vervolgens nieuwe richtlijnen gekregen: meer cliënten profiteren zo van deze cliëntenraad-interventie.
Ook te lezen in Sociaal Bestek: mythes over verdeling budget jeugd en Wmo, langdurig ziekteverzuim bij oudere werknemers, do’s and don’ts bij leidinggeven aan professionals. Meer info>>
Hagen pleit dan er dan ook voor dat ervaringsdeskundigheid de basis moet zijn voor medezeggenschap bij nieuw beleid. Dit vraagt om een vertaalslag van de cliëntervaringen naar de effecten van het nieuwe beleid. Ervaringsdeskundigen kunnen goed inschatten wat er in de nieuwe situatie kan gebeuren met cliënten en formuleren wat hun perspectief is. Zij kunnen daardoor aangeven aan welke voorwaarden nieuwe beleidsvoorstellen moeten voldoen.’
