De vorige keer blogde Monique over de dagbesteding >>
Het probleem – dat voor een deel neerkomt op te weinig medewerkers – speelt al langer aan de diverse sociale tafels. NU’91 zet zich ook optimaal in voor een open werkcultuur in instellingen, waardoor medewerkers over de situatie op de werkvloer kunnen praten en hun zorgen kunnen bespreken.
We spreken dagelijks de verzorgenden en verpleegkundigen in de ouderenzorg. Deze mensen roepen al jaren om hulp, extra opleiding en meer collega’s, maar worden door beleidsmakers, politiek en werkgevers vaak niet serieus genomen. Het zijn deze verzorgenden en verpleegkundigen die als geen ander weten wat er misgaat en wat er zou moeten veranderen. Dit zijn immers de experts die we nodig hebben om dit probleem voortvarend aan te pakken.
In de (ouderen)zorg werken mensen met hart, hoofd en handen voor hun cliënten, zij doen er alles aan de best mogelijke zorg te geven. Vaak lukt dit slechts gedeeltelijk omdat onder druk van bezuinigingen, regelgeving en werkdruk situaties ontstaan die niet wenselijk zijn. Er is al lange tijd sprake van pyjamadagen, luierrondes, valincidenten en medicatiefouten. Onacceptabel voor iedereen die betrokken is bij de zorg voor deze kwetsbare groep.
Maar alleen maar roepen dat het anders moet – terwijl de ontstane situatie mede het gevolg is van politiek beleid en het feit dat veel mensen de kosten voor de zorg(verzekeringen) zo laag als mogelijk willen houden – is te makkelijk. Als de verontwaardiging die nu is ontstaan niet in daden wordt omgezet, verandert er helemaal niets en ‘blijft de luier aan’.
En als beleidsmakers, politiek en de samenleving niets willen bijdragen, laten professionals dan heel duidelijk zijn wat daarvan de consequenties zijn. We mogen als samenleven dit niet alleen het probleem laten zijn van de verzorgenden, verpleegkundigen, cliënten en hun familieleden.
Binnenkort zal NU’91 in gesprek gaan met de staatssecretaris en zal voorstellen dat we graag het initiatief nemen om de zogenaamde expertgroep op te zetten en de staatssecretaris een goed onderbouwd advies geven over hoe het praktisch en realistisch beter kan in de ouderenzorg.
En laten we duidelijk zijn; dit is iets wat geen jaren meer kan wachten. Dus geen wetenschappelijke commissies die zich de komende jaren over dit probleem gaan buigen. NU’91 wil samen met de beroepsgroep, praktische mensen die weten waar ze het over hebben, haar bijdrage leveren om snel tot veranderingen en verbetering te komen.
Wie doet er mee?
