De vorige keer blogde Monique over de begroting van 2015 >>
Het goede nieuws is dat er voor de Verzorging Verpleging en Thuiszorg na een moeizaam onderhandelingstraject, gelukkig een onderhandelaarsakkoord is gesloten met alle partijen. De ledenraadplegingen zijn in volle gang, maar het perspectief over de uitkomst is goed. Anders gaat dat bij de geestelijke gezondheidszorg (GGZ). Medewerkers die in deze branche werken ontbreekt het al twee jaar aan een nieuwe cao. Het lijkt er op dat de tijd van actievoeren, zoals wij in de tachtiger jaren deden, steeds dichterbij komt.
De vakbonden en werkgeversorganisaties in de VVT- sector hebben een onderhandelaarsakkoord bereikt over de cao voor medewerkers in verpleeg- en verzorgingshuizen, thuiszorg, kraamzorg en jeugdgezondheidszorg. In het akkoord staan onder andere deze afspraken >>
Natuurlijk lees ik ook de kritiek op vakbonden, vooral over het mislukken van de fusie bij de FNV. Juist daarom is het belangrijk om als categorale onafhankelijke organisatie, de stem van leden te zijn. Wat jammer is het dan dat werkgevers niet deel willen nemen aan de onderhandelingen over collectieve arbeidsvoorwaarden. Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat dit komt doordat zij met man en macht hun lokale zaakjes te regelen.
Jammer voor de sector, omdat hierdoor ook beroepsvoorwaardelijke en inhoudelijke ontwikkelingen stil staan. Graag zou ik het gesprek voeren over de administratieve lasten, die in toenemende mate het werk van de professional in de weg staan. Sterker nog er worden professionals ontslagen en ingewisseld voor administratieve krachten die zich bezig houden met het invullen van formulieren voor de aanbestedingen in de langdurige zorg. En hoewel gemeentes bij de staatsecretaris beweren er klaar voor te zijn, hoor ik uit het veld andere geluiden.
Wordt het niet eens tijd om ook met de professionals te spreken? Het is maar een idee hoor.
