Pro
We hebben met veel mensen in de sector gesproken en de conclusie van die gesprekken was dat de huidige cao belemmerend werkt. Waar het op neerkomt is dat we het cao-gebouw van de sociale werkplaatsen zo opgetuigd hebben dat inkomenszekerheid belangrijker is geworden dan
werkzekerheid. Om een voorbeeld te noemen: in Groningen was een experiment met postbezorging waar een twintigtal sw-werknemers aan meedeed. Als leidinggevende werd iemand van postbedrijf TNT aangezocht. Maar wat bleek: de medewerkers verdienden meer dan hun leidinggevende. Het doel van de sociale werkvoorziening is altijd tweeledig geweest: productie en doorstroming. Maar door de dure cao lukt het wel om de productie te halen, maar van de doorstroming komt niet veel terecht. We hebben ook gekeken naar de inkomens in een aanpalende sector als de dagbesteding en dan blijkt dat men daar veelal met behoud van uitkering werkt. Als je wilt dat zoveel mensen naar regulier werk doorstromen, dan heb je geen andere keuze dan de cao aan te passen. Althans voor de nieuwe instroom; voor de huidige werknemers blijft de bestaande cao van kracht. En als dat toch al in 2013 gebeurt met de Wet werken naar vermogen, kun je dat net zo goed nu al doen. Iedereen moet zijn beste beentje voorzetten: werkgevers, gemeenten, maar ook de werknemers. Alleen op die manier vergroot je de kansen van gehandicapte werknemers op werk En daar gaat het toch om.’
Anton Westerlaken,
voorzitter commissie Toekomst en Transitie Sociale Werkvoorziening
Contra
‘Ik vind dat geen goed idee en het is ook onrechtvaardig. Mensen met een verstandelijke beperking kunnen prima werken, maar ze hebben wel begeleiding nodig. Door hun beperking kunnen ze niet het werkniveau halen van normale mensen, maar ze zitten op, zeg maar, 60 à 70 procent. Kijk, voor die beperking hebben ze niet gekozen. Waarom mag zo iemand die bijvoorbeeld prima kan lassen of net als ik administratief werk doet, niet fatsoenlijk betaald worden? Als dit voorstel doorgaat, blijft iemand met een beperking altijd op het minimumloon zitten. Terwijl de wet op de sociale voorzieningen juist bedoeld is om mensen met een beperking een zelfstandig bestaan in de maatschappij te geven. Nu nog is het zo dat je op het minimumloon binnenkomt. Maar als je met opleidingen een hoger werkniveau krijgt, wordt het loon aangepast en kun je op 120 procent uitkomen. Die mogelijkheid verdwijnt met de nieuwe Wet werken naar vermogen. Is het nou echt te veel gevraagd om solidair met deze mensen te zijn? Ondernemers zouden ook veel meer maatschappelijke verantwoordelijkheid moeten tonen en deze mensen voor langere tijd in dienst nemen. Nu doen ze dat alleen als er loonsubsidie gegeven wordt. Maar als die wegvalt, zijn ze niet meer geïnteresseerd. Gelukkig zijn er ook goede uitzonderingen,
zoals het schildersbedrijf waar ik bij gedetacheerd ben. Op een personeelsbestand van rond de twintig werknemers zijn er drie afkomstig uit de sociale werkvoorziening.’
Wilfried Klein Avink,
medewerker sw-bedrijf Hameland
Het bovengenoemd onderzoek in Groningen wees uit dat medewerkers uit de SW meer zouden verdienen dan de leidinggevende bij TNT-post. Geconcludeerd werd dat de SW-CAO aangepast moeten worden. Merkwaardige conclussie, de SW-CAO is laagst betaalde CAO. Een logische conclussie zou zijn, dat de CAO van TNT-post niet overeenkomt met een redelijke betaling en goede (financiële) loopbaanperspectieven. Een van de redenen dat het TNT bedrijf binnenkort in buitenlandse handen valt.
De SW was bij de oprichting niet bedoeld om mensen werk te bieden om dan te kunnen uit te stromen ofwel te re-integreren in de ‘reguliere’ arbeidsmarkt. De SW is immers een onderdeel van de reguliere arbeidsmarkt en biedt werk aan hen die niet opgenomen worden door werkgevers. Veelal om reden dat werkgevers ‘betere’ medewerkers kunnen krijgen of zonder financieel risico. De SW’er wint deze competitie niet.
Kennelijk is de politiek, en nu blijkt deze raad met wetenschappers, niet in staat om het probleem bij de kern te onderzoeken. ‘De kloof tot de arbeidsmarkt’ wordt veroozaakt door werkgevers die mensen met een beperking niet opnemen. Onderzoek en oplossingen liggen voor de hand: voorlichting aan werkgevers, hoe de extra begeleiding te financiëren en te organiseren en onderzoek te doen naar eenvoudig werk bij werkgevers. Dit is immers een complexere onderzoeksopdracht dan een streep door SW-CAO. Daarnaast wordt ook niet gedacht aan de gevolgen. Sw’ers gaan dan in een onderlinge competitie voor werk, die slechts enkele aankunnen en worden verdrongen door goedkope en betere buitenlandse arbeiskrachten. Kortom, de SW’er komt thuis te zitten.
Voorzitter ondernemingsraad SW-bedrijf, Pantar Amsterdam.
Mensen met een beperking worden naar mijn mening steeds meer de dupe van de harder wordende maatschappij.
Ik ben van mening dat de geldende CAO voor WSW moet blijven zoals die is.
Om de kloof tussen clienten van een dagbesteding te vergroten, vind ik dat de CAO voor SW bedrijven. Ook voor hun moet gelden.
Verder moeten grote bedrijven verplicht worden om een bepaald percentage van de arbeidsplaatsen open te stellen voor SW ers zodat zij kunnen doorstromen naar de reguliere arbeidsmarkt. Zo kunnen clienten van de dagbesteding op hun beurt weer doorstromen naar SW bedrijven
Ik begrijp niet waarom de focus alleen gericht is op de WSW werknemers.Wajongers met arbeidsvermogen en niet-wajonggerechtigden met een functionele handicap, moeten er – zonder een WSW indicatie- heel wat voor doen om uberhaupt het minimumloon te verdienen. De term gouden kooi is m.i. wel terecht als je het afzet tegen het gemiddelde salaris van gehandicapte werknemers buiten WSW verband.
M.i. moet het systeem veranderen. Zo sprak ik iemand die op de sociale werkplaats werkte. Zij is er mee gestopt omdat ze boven haar uitkering € 1,20 per week extra verdiende. En voor die € 1,20 ging zij niet meer werken. In haar geval zou het zo moeten zijn dat de keuze om niet meer te werken, resulteert in, dan ook geen uitkering meer. Ofwel de naam uitkering moet veranderd worden in salaris!
Wanneer mensen met een beperking meer verdienen dan het minimum loon werkt dit beperkend,minder kans op werk. Terwijl juist het hebben van werk en dus een zinvolle dagbesteding het belangrijkste moet zijn. Kan iemand echt carriere maken ondanks een handicap ,moet dat wel een mogelijkheid zijn. In een bedrijf met eenvoudige arbeid en werknemers met minnum loon is het ongepast en wekt het wrevel dat mensen met een beperking ,meer verdienen dan hen die geen beperking hebben.
En dan al die Wethouders die er werken
Ik weet niet waar de heer Anton Westerlaken,
naar toe wil ?? hij zit alweer aardig op de pluktoer , als hij met zijn groepje onderzoekers eens naaar het verleden keek en dan ziet hoe al die bedrijven hun eigen personeel met iets qua oversspannenheid , ruzie verslaving , gezin,s problemen , zo even makkelijk naar het gebouw in het weiland te sturen en met behoud oude salaris in de wsw .
daar is voor gewaarschuwd , en nu willen ze de cao even aapassen zodat mensen die echt niet kunnen voor spek en bonen hun handje mogen ophouden ..
meschien kan de heer Anton Westerlaken,
en zijn groepje onderzoekers:
Carel van Eykelenburg, voorzitter Raad van Bestuur Bank Nederlandse Gemeenten
Mirella Bouweriks, directeur HR Sodexo Nederland BV
Lenie Dwarshuis – van de Beek, oud-gedeputeerde Provincie Zuid-Holland
Maarten Ruys, gemeentesecretaris gemeente Groningen
Hans Bokhorst, voormalig directeur Baanstede in Purmerend
Margo Vliegenthart, voormalig kroonlid-SER
even laten weten wat zij nu verdienen met dit onderzoek .
totaal 8 ton ??