Terbeschikkingstelling (tbs) heeft in Nederland een niet al te beste naam, maar deze verplichte individuele behandeling is succesvoller dan alleen een celstraf, legt Klomp uit in zijn artikel op de Correspondent. De journalist volgt al dertien jaar de wereld van misdaad en straf.

Stoornis

‘Ruim tachtig procent van de gedetineerden in Nederland heeft een gestoord verleden, maar niet iedereen is even gek’, zegt Klomp. Veel gedetineerden kampen ‘simpelweg’ met een relatief eenvoudige antisociale persoonlijkheidsstoornis. Er is sprake van verslaving, niet met geld kunnen omgaan, schooluitval, agressieproblemen of ze hebben geen vaardigheden in de omgang. Deze ‘normale’ gedetineerden krijgen niet deze intensieve en gedwongen vorm van behandeling, terwijl deze van grote positieve invloed zou kunnen zijn, aldus Klomp.

Vier landelijke vrijwilligersorganisaties die (ex-)gedetineerden begeleiden willen hun vrijwilligersbestand verdubbelen naar 7000 vrijwilligers in 2017. De overheid trekt hiervoor extra geld uit. De plannen moeten het hoge recidivecijfer in Nederland terugbrengen. Lees hier meer >>

Kostbaar

Alle gedetineerden dan maar veroordelen tot tbs, is niet realistisch, weet de journalist. De maatregel is kostbaar en speciaal bedoeld voor veroordeelden die zonder specialistische hulp te gevaarlijk zijn om vrij te laten in de samenleving. Toch kiezen Nederlandse rechters, ondanks de roep van de politiek en de samenleving om hogere celstraffen, al deels voor constructieve hulpverlening in plaats van alleen maar een celstraf. Dit is meestal in de vorm van verplichte behandeling en begeleiding in de voorwaardelijke straf.

Doelloos

Het probleem is dat die behandeling en begeleiding pas op gang komen na de onvoorwaardelijke celstraf, meent Klomp. ‘Een weinig onstructieve wachtperiode, waarin jaren, maanden, weken of dagen lang twintig uur per etmaal voornamelijk doelloos wordt rondgehangen in een cel.’

Waarom bezoek ik eigenlijk gevangenen? Die vraag krijg ik regelmatig, met een mix van onbegrip, felheid en zelfs kritiek. Je moet toch wel gek zijn om tijd te investeren in een gevangenisboef? Zo iemand zit daar toch niet voor niets? Eigen schuld, dikke bult. Lees hier meer >>

Behandelkliniek

Het zou een interessant experiment zijn om gevangenissen te veranderen in volwaardige behandelklinieken, vindt Klomp. ‘Van een leerschool voor criminaliteit naar een opleiding tot legale deelname aan de samenleving.’ De veroordeelde van een zwaar misdrijf wordt zo wel ‘opgesloten’, maar kan dan wel meteen beginnen aan de behandeling.

Recidive

Een duur plan, want tbs is bijvoorbeeld is twee keer zo duur als een verblijf in een cel. Maar volgens Klomp pakt een behandelsysteem wel de kern van de criminaliteit aan. ‘Bovendien, wat hebben we te verliezen?’ De recidive bij celstraffen is al ruim 70 procent en 80 procent van de gedetineerden heeft psychische problemen. De roep om strenger straffen komt tegemoet aan de slachtoffers van misdrijven, zegt Klomp, maar een effectief plan om toekomstige slachtoffers te beschermen is een beter antwoord voor de maatschappij.

Lees hier het artikel ‘Waarom we delinquenten beter kunnen behandelen dan opsluiten’ op www.decorrespondent.nl